خداوندِ خِرَد
خداوندِ خِرَد هنوز هیچی نشده چه زود از ماهگردای تولدت جا موندم هستی من!
حالا دلیل شتاب وصف ناپذیرت برای هر چه بزرگتر شدن رو بخوبی لمس میکنم. ابر و باد و مه و خورشید و فلک همگی همت میکردن تا تو و ما رو برای موهبت مطلق خداوندی آماده کنن. انگار هستی بخشی تو در کنار خرد بی پایان او قراره تا ما رو به کمال نیروانایی برسونه. اهورای نازنینم, به زودی مزدای عزیزم رو در آغوش خواهیم کشید. همون که تا میگم نشونش بدی دو تا دستت رو دلبرانه به جایی حدفاصل شکم و سینه ت میزنی.
شیرینم! خیلی دلم میخواد از حال و هوای این روزات بنویسم ولی فعلا باید در خط کردار نیک باشم و حسابی مراقب وروجک بازیات تا بعد برسم به گفتار و نوشتار نیک.
خوشحالم که قراره داداش دار بشی, یکی که مث کوه کنارت باشه و هوات رو داشته باشه. حالا با افتخار بیت مانای حکیم فردوسی رو بر زبان و دلم جاری میکنم：
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه بر نگذرد
که قلم تقدیر خداوندی اهورای من رو بی مزدا نمیخواست.
پاینده باشین عزیزای دل من!
حتما به ما سر بزنيد.
