به عدد انگشتان دست
به عدد انگشتان دست ۱۰ ماه نورانی رو از دل گذروندیم ستاره کوچولوی من!
این ماه, ماه تمرین ایستادن, چهار دست و پای سریع, بالا رفتن از سطح شیب دار, و تجربه ی پوشش مختلف سطوح بود. ماه سواری گرفتن از دوچرخه ی نیروانا و کامیون نیروانا به کمک من و بابا.
ماه پرداختن به اعضای صورت و شناسایی اونا, فرو کردن انگشت اشاره ت توی چشمای من برای هر چه بیشتر درک کردنشون.
ماه تمرین ادای آواهای جدیدتر و سعی در تلفظ بخشی از کلمات, حالا هر چی برات آشناست رو "ات" میگی و برای مبهمات "چیزه" میگی.
در این ماه, حال و هوای خونه رو بخاطرت عوض کردیم تا هر چه بهتر بتونی به مکاشفاتت برسی و کمتر بپا لازم داشته باشی, هرچند اینقدر تو همه جوره در حال حرکت و دورانی که بازم جا برای زمین خوردن و به در و دیوار خوردن پیدا میکنی و خدا رو سپاس که توی دستای خودش نگهت میداره و با تمام وجود ازش میخوام که همچنان حافظ تو و همه ی بچه های دنیا باشه.
وقتی خونه رو این شکلی کردیم نیروانا این قسمتش رو "دنیای کودکانه" اسم گذاشت و بیشتر از تو ازش لذت میبره و بازی میکنه توش. وقتی خیلی از دستم عصبانیه میگه به دنیای کودکانه مون نیا.
این پست ۱۰ماهگیت رو با دو روز تأخیر مینویسم و امروز "روز جهانی کودک" ه. نخستین روز کودکی که با حضور تو تجربه میکنیم. کودک نازنینم کاش دلم به وسعت دل تو و خواهرت بزرگ باشه و توی این سن از پس کنترل خودم بربیام تا بتونم دنیای تو و خواهرت رو رنگین تر کنم. همه روزم از آن شماست بچه های گلم.
